Maandag 28 april
Als we aan het landen zijn, voel ik mij plots een beetje zenuwachtig. Hoe langer we in het Red Centre waren, hoe liever ik er was, hoe meer ik me er thuis voelde. In Cairns ruikt het weer helemaal anders. Tropisch. Het groen van het regenwoud is schokkend groen in vergelijking met het rode, droge midden van de woestijn. We installeren ons op t gemakje in de hostel die we toch vanuit Ayers Rock per telefoon op basis van de Lonely Planet gereserveerd hadden. Er is een kitchenette dus we kunnen terug zelf koken. We krijgen veel informatie over tours die je kan boeken vanuit de hostel. Die informatie is vooral interssant om ons een beeld te vormen van wat we willen doen hier aan de Oostkust, want we weten nog niet zoveel.
Dinsdag 29 april
Traag de dag begonnen allebei. Allebei niet zo goed geslapen door Axels ferme snotvalling. We verkennen Cairns een beetje. Tof tof stadje. Relaxed leutig sfeertje. Veel backpackers, we zitten weer op de hippietrack van weleer he. Heerlijk weer, lekker lekker warm met een briesje. Fantastisch dat we hier kunnen zijn! Na een zelfgemaakt slaatje in ons studiokamer een verse juice gaan drinken. We ontdekken ‘de’ Esplanade van Cairns, met een mooi mooi openluchtzwembad. Knap gedaan. Heel toegankelijk ook. Ook een art gallery bezocht waar 3 tentoonstellingen waren, leuk! Veel ideenen en inspiratie, moet er echt werk van maken als ik terug thuis ben. Tijd maken vooral. Dan een megatypsessie gedaan om blog aan te vullen en foto’s op te laden.
Woensdag 30 april
Vroeg uit de veren voor een snorkeldagtrip naar het Great Barrier Reef. We hebben gekozen voor een trip met Passions of Paradise naar Michaelmens Reef en Paradise Reef, beiden outer reef. De eerste was 18j gesloten gebied. Slechts 2 maatschappijen hebben er toegangsrecht nu. Je kan er onmiddellijk van het zandstrand het prachtige reef verkennen. En er zouden ook turtles zijn. Het eilandje bereiken we na 2u varen. Het zand is echt heel wit en er zitten duizenden zeevogels. Het koraal is hier ook zeer vitaal. Nog nooit zoveel levend koraal gezien! Joke zou graag turtles zien en ik kijk uit voor clownvisjes (Nemos). Jammer dat we niet wat op weg worden gezet door de crew zodat we weten waar we best snorkelen. Na ons pauze om even wat te drinken vraag ik hen toch wat en hoe. De meeste gasten die op de boot werken zijn hier met een workingholiday visum en weten blijkbaar niet meer van het rif dan wij… Enfin, uiteindelijk vind ik toch een familie Nemos. Ook de andere kleurrijke creaties van het rif zijn prachtig, zoals bv. de christmastree worm. De turtles hebben we jammer genoeg niet gezien.
Paradise Reef, onze tweede stop met de boot, ligt midden in de zee. Het is net een groot appartementsblok op de zeebodem. De zee is er wel wat onstuimig. Er zit behoorlijk veel wind. Ik ontdek er een clownfish familie met blauw (ipv wit)-oranje patroon. Op de terugweg begint het toch wat overtrokken te worden en de zee is behoorlijk wild. Het reuzezeil van de catamaran wordt daarom maar half opgelaten. Er wordt gekotst dat het een lieve lust is. Het was een mooi verzorgde toer, vriendelijke crew, goed eten, maar jammer dat we zo weinig toelichting gekregen hebben over de Great Barrier Reef en de specifieke spots. Anna van ons hotel geeft mij s avonds nog wat uitleg bij wat we gezien hebben. Blijkbaar zijn er een 25-tal varianten van de clownfish, slechts 1 ervan is Nemo natuurlijk.
Op snorkeltoer. Ik heb er niet zoveel aan gehad. Ik weet nu wel hoe het klinkt als vissen van koraal knabbelen, dat is wel grappig. In het heengaan was ik zeeziek, in het terugkomen werkte het pilletje tegen zeeziekte goed. Uitwaaien is wel leuk. ‘Nooit meer’ heb ik al vaker gezegd 🙂 , en toch ga ik elke keer weer mee.
Donderdag 1 mei
We hebben allebei geen kleren meer. Hoog tijd om nog eens te wassen dus. Onze hostel is best wel een leuke plek, Northern Greenhouse. Tegen de middag trekken we naar Tjapukai, het Aboriginal Cultural Centre nabij Cairns. We leren er hoe de Aboriginals vuur maken zoals in de Stam van de holebeer, boemerang gooien, goed ademen om didgeridoo te spelen etc. Verder is er een geanimeerde voorstelling over het begin van de wereld en de mensheid voglens de Aboriginal traditie en een korte geschiedenisfilm die confronterend is. Ongelooflijk dat Aboriginals net als dingo’s werden afgeschoten door bezitterige kolonisatoren. Of de missieposten die hen aanzetten tot slavenarbeid om hun heidense tradities in de kiem te smoren en allemaal om de liefde Gods. In de naam van Allah en God is er toch al veel bloed vergoten. Het doet deugd om te zien dat Aboriginals vandaag iets van hun leven kunnen maken, dat ze niet allemaal gebroken in de goot beland zijn. De jongen in de souvenirshop, die een mengeling was van Chinees, Europees, Russisch en Aboriginal bloed, geeft ons een boeiend actueel beeld met zijn mooie en minder mooie facetten. s Avonds bevestigen we de zeiltrip die we boeken met Southern Cross in de Whitsundays. Alles lijkt als een puzzel in elkaar te vallen. Ik geniet volop van de laid back atmosfeer van Australia. Heerlijk.
Het cultureel centrum van Tjapukai was heeel interessant! We hebben intussen wel een heel genuanceerd beel van hoe het vroeger was, wat er in grote lijnen gebeurd is en hoe de Aboriginal people nu zo stillekesaan hun weg vinden in balans met de twee culturen. Ik was wel nog een keer echt geschokt door de geschiedenis die toch nog redelijk recent is! Aboriginal mensen werden beschreven als horende bij de planten en dieren van Australia! De Britten gingen zelfs op hen jagen, stel je voor. En elke Aboriginal die een blekere huid had, werd afgezonderd om geassimileerd te worden. Echt vreeslijk. Mensonwaardig. Barbaars. Ik kan gewoon niet begrijpen hoe mensen zo kunnen denken… Het is trouwens ook heel opvallend dat we altijd spreken over ‘de Aboriginals’, maar dat is wel een zeer algemene term voor zoveel verschillende bevolkingsgroepen, met zoveel talen, een compleet andere habitat. Op elke plaats dat we al geweest zijn is er de lokale invalshoek, de eigen cultuur. Maar ze hebben wel een aantal zaken gemeen ook. Boeiend!