Maandag 5 mei

Dagje lummelen. Zeiltrip inchecken. Alles regelen. Wandeling langs de boardwalk was wel mooi. Gaf ons een eerste zicht op de eilandengroep. Magisch licht. Mooi kleur van het water, echt turquoise. We komen het Franse koppeltje dat we al drie dagen tegenkomen terug tegen. Ze kunnen bijna geen Engels, zijn 70 en 68 jaar oud en reizen zoals wij doen, enkel in grote lijnen wetend welke richting ze uitgaan en enkele dagen voordien iets zoekend om te slapen. Hij vindt het prima, zij vindt het maar stresserend om zo lowbudget te gaan. Kan ik geloven. Als wij zo oud zijn, zegt Axel, dan slapen wij niet meer in die hostels maar in schone hotels 🙂. Morgen op de! zeiltrip.

Dinsdag 6 mei

Vroeg uit de veren en minimaal inpakken voor onze zeildriedaagse. Om 8u40 worden we opgepikt aan de bushalte. t Blijkt een meidentrip te worden, slechts 3 mannen en 10 vrouwen. Aan de haven worden we opgepikt door Lisa. Ze brengt ons naar onze boot, de Southern Cross. Eenmaal aan boord gooien we de trossen los. Terwijl LIsa benedendeks enkele afspraken met ons maakt en onze bednissen toewijst, vaart onze schipper CD de haven uit. Na 10 min geeft CD aan om de zeilen te hijsen. Lisa legt ons vlug uit wat we moeten doen en voila, hijsen maar. Er staat een mooie wind. Van zodra CD de boot in koers brengt en onze zeilen de wind vangen, lift de boot zich aan de windzijde… weg zijn we. We zeilen de ganse voormiddag. Aan Dunbell Island gaan we een eerste keer voor anker. Intussen heeft Lisa onze eerste lekkere lunch klaargemaakt. Hmmmm. Na het eten gaan we snorkelen. Vooral het koraal is hier heel mooi. Leuk om er nu meer van te weten. En iedere keer zie je ook nieuwe vissen in de meest diverse kleuren en formaten. Wanneer ik een blauw-bruine anemoon zie, kijk ik alert rond voor anemoonvisjes. En ja hoor, die met de blauwe streep zie ik plots verschijnen. Pas in de late nm gaan we terug zeilen, wanneer het opkomende getij minder tegen zit. Doordat de wind wat afgezwakt is, is het bijna sunset als we in Tongue Bay voor anker gaan. Er zitten hier ook veel turtles zegt Lisa, en hopla, daar zien we er al een! Cool. Muziek aan voor de meiden, te luid naar ons gevoel. Wij zouden eerder de stilte van de baai verkiezen, maar het valt uiteindelijk best mee. We vragen gewoon om het iets stiller te zetten. CD geeft nog wat uitleg over navigatie op de sterren. Dat is in het zuidelijk halfrond toch wat anders dan bij ons. Iedereen luistert geboeid. Hij is echt een ongelooflijk hartverwarmend persoon en een goeie verhalenverteller. Na een poosje (vallende) sterren kijken kruipen we in onze bedstee.

Spannend. Enkel het nodige mee in een zakje op de boot. De grote rugzakken blijven in de bergruimte van de hostel. We vertrekken op zeildriedaagse. Een groep van 13 man + 2 crew, Lisa, een jonge Australische springintveld en CD, een grijze verwaaide lachende Amerikaan die jaaaren geleden in Australia is blijven plakken aan wat later zijn eerste vrouw zou worden en die een gigantisch zeilpalmares heeft. Een Zwitsers koppel, 2 Hollandse meiden, Evelyn en Annette, een omvangrijke Oostenrijkse, een Canadese, 3 chicks uit Engeland, een gast Simon ook uit Engeland en een verloren gelopen Brigitte Bardot van 19, ook uit Engeland. Allemaal jonkies behalve wij en Evelyn. Ik ben voorbereid op zeeziekte en neem braaf mijn preventieve pilletjes. Ben toch een beetje zenuwachtig wat het gaat geven. Mijn laatste ervaringen op de boot waren nu niet om te zeggen fantastisch. Ik ga vooral met Axel mee lijkt het. Lisa brengt er direct sfeer in. Een handige meid, ze klimt in de mast gelijk niets en lacht de wereld elke minuut tegemoet. Waw!

De eerste snorkelplaats laat ik voor wat ze is. Ik ben moe (nog steeds niet gerecupereerd, nee) en heb niet over qua warmte. Ik kruip zelfs even in onze brits en knor 1.5u. Dat blijkt achteraf een fantastisch wijze beslissing. Ik heb weer warm en ben volledig in de mood. De avond was echt prachtig. Zo midden in de natuur. Leuk contact ook met de Nederlandse meisjes en de crew.

Woensdag 7 mei

Na een behoorlijke nacht worden we wakker van zodra de zon opstaat. Deze morgen gaan we aan land om de pracht van Whitehaven Beach te bewonderen. Dit is echt zoals je van paradijselijke stranden droomt: een onbewoond weelderig groen eiland dat uittorent boven de azuurblauwe zee en met hagelwitte stranden zover het oog reikt. Dat we hier niet alleen zijn stoort niet. De wijdsheid is fantastisch. Met een stuk aangespoeld hout maak ik een foto attractie op het strand. Een beetje later zie ik diverse toeristen het idyllische plaatje trekken 🙂. Na de lunch zetten we terug de zeiltocht verder. Een prachtige dag, maar weinig wind. CD laat wie wil om beurt varen. Ik heb er een goede feeling voor zegt hij. In Mantaray Bay gaan we nog eens snorkelen. Ik probeer vooral turtles te spotten. Toen ik van de boot in het water sprong was er een giant wrasse die nieuwsgierig kwam kijken. Gelukkig kende ik zijn soort al van het aquarium in Townsville want hij is huge!

Voor de nacht varen we nog een beetje verder terwijl de zon steeds meer wegzakt. 2 dolfijnen duiken elk afzonderlijk op. Maar ze zijn snel weg. Er zijn ook veel zee-arenden die rondcirkelen. De sterrenhemel is zo mogelijk nog gigantischer en zo imponerend dat je je heel erg klein en stil voelt hier. De avond is zacht. Ik zou graag buiten slapen. Wat we aanvankelijk ook doen, op het voorzeil. Zalig gewoon om bovendeks zachtjes mee te wiegen met een lichte bries in je gezicht en miljoenen sterren boven je. Diep in de nacht verhuizen we alsnog omdat Joke kou heeft. Alles is klam.

Een prachtige morgen! Al voor 7u zijn we wakker en uitgeslapen. We kruipen uit ons bed en vinden Evelyn, Lisa en CD al op het dek. Een prachtige omgeving, de zon komt juist boven de heuvel van het eiland piepen. Stilte. Heerlijk!!!!! Vanaf onze ankerplaats worden we met het klein bootje naar de oever gebracht voor een kleine wandeling door de (rain)forest naar de lookout van Whitehavenbeach. Waaaaaaaaaaw! Het postkaartmoment van de Whitsunday Islands. Het zand is het fijnste en witste zand dat er bestaat, pure silica. Daarna wandelen we naar beneden, naar het strand zelf. We hebben al behoorlijk wat lol gehad met CD en Evelyn. Op het strand is dat ook zo. Zwemke met de beschermende stingersuit (een pak tegen de gevaarlijke kwallen, voor alle zekerheid ook al is het stingerseizoen eigenlijk net afgelopen), een beetje frisbeeen en een beetje zonnen. Mooi mooi mooi. Daarna terug aan boord, lunchen en verder zeilen. De snorkel van vandaag mis ik niet al vind ik het niet zo mooi als in Cairns en al zeker niet zo mooi als in Thailand of Bali. Het water is voor mij te troebel: te veel plankton. Een zoveelste zonsondergang sluit de dag prachtig af. Axel en ik proberen buiten te slapen, helemaal vooraan op de boot, op het voorzeil, met een matje, een dekentje, een laken, onder een prachtige sterrenhemel. Heerlijk, wel een windje maar we liggen dicht bijeen. Om 4u ofzo had de ochtenddauw het dekentje helemaal klam gemaakt en had ik koud. Zijn dan maar naar binnen gaan verder slapen. Lisa slaapt zo elke nacht buiten, in het grote zeil, 2m boven het dek. Super.

Donderdag 8 mei

Bij het krieken van de dag wordt iedereen weer wakker. We ontbijten en varen een klein stukje naar een nabijgelegen strandje dat enkel bij laag tij verschijnt. Iets na acht uur s morgens zijn we al aan het snorkelen en chillen op het strand. Het is alweer het begin van een stralende dag. Leuk om de cleaner fishes aan het werk te zien: de grotere vissen doen hun mond open en zetten hun kieuwen open en de cleaner fishes eten alles proper. We horen CD even uit de bol gaan op Led Zeppelin 🙂. Daarna komt hij ons terug oppikken en varen we naar Caves Cove. t Koraal is hier niet bijzonder. Na de lunch zetten we terug koers naar Airlie Beach en kunnen we om beurt nog wat varen bij een goeie wind. Tof! 3 dagen gewoon tijdloos leven met een fantastische organisatie en enkele toffe mensen zijn veel te vlug voorbij gegaan. We willen nog niet naar huis. We sluiten samen met de leukste mensen van onze boot af en zijn blij dat we niet op een partyboot zaten. Voor de komende dagen hebben we nog een last minute deal gedaan voor een resort op Hamilton Island. Even vakantie nemen. 🙂 Grappig eigenlijk hoe je 3 dagen zo intens samenleeft met strangers en dan terug uit mekaars leven verdwijnt. Of hoe de wereld ook weer klein lijkt. Evelyn was met Kerst in Bunbury geweest. Ze was daar 5dagen geweest en verwacht binnen 3 weken (als ze terug in Nederland zal zijn na 6 mnd alleen reizen) Mary bij haar thuis. Evelyn kon het ook goed met Akiko vinden, twee mensen met wie wij het ook heel goed konden vinden. Grappig!

Na het ontbijt een eindje gevaren. Om 8u15 waren we al gedropt aan een strook strand met prachtig uitzicht erachter. Ik snorkel nog niet, te vroeg. We vertrekken ineens vroeger dan voorzien. CD had dat goed gezien, dat de meesten van ons wel verder wouden. Gezeild naar een andere snorkellocatie. See, ik heb mij in geen tijden zo te pletter gelachen als deze drie dagen. Evelyn is echt niet te schatten. En CD ook. Hij leek op t eerste zicht een beetje op Marc Temmerman, maar hij is zo fantastisch. Gevoel voor humor, en zo genietend van het leven. All good, is zijn leuze. Als we in de late nm terug aan land moeten gaan, voel ik een enorme melancholie. He, ik ben nog niet klaar om verder te gaan! Ik wil dit moment vasthouden, verderzeilen. Maar we meren aan en onvermijdelijkerwijs ga ik van boord. We boeken ons hotel voor op Hamilton Island, douchen en spreken dan nog af met de groep om samen te eten/enen te drinken. Lang geleden dat ik zo nog eens echt tipsy geweest ben. En alweer, zo gelachen. We spreken nog af met Evelyn en Annette. Nederland is zo dichtbij, Europa is een zakdoek groot. We slapen nog eens in onze vurte hostel en douchen met shampoo! Wat een luxe. Dit mocht niet op de boot. Afspoelen met koud water, zonder zeep, was het maximum op de boot. Maar zelfs dan ging ik nog direct tekenen voor een verlenging!!

  • Grote Reis II White Sunday Islands - Great Barrier Reef - Australië